Een avontuurlijke Roparun

De Roparun van 2021 vond plaats op 2 en 3 oktober 2021 in Limburg. Onderstaand verslag verscheen daarna in de Texelse Courant

Het was een cruciaal moment voor de Texelrunners toen hun touringcar zaterdagmiddag tijdens een parkeermanouvre op een Limburgs weggetje plotseling pech kreeg: zouden ze stoppen of op aangepaste wijze doorgaan met de Roparun.

Het werd het laatste; opgeven is immers geen optie bij de Roparun en ze waren er allemaal op gebrand om een knappe prestatie neer te zetten tijdens de nonstop-estafetteloop van 300 kilometer die afgelopen weekend in aangepaste vorm in Limburg en Brabant werd gehouden. 

Dat betekende dat er na de pech met de touringcar, waarin de slaapplekken zaten en waar gegeten en gemasseerd kon worden, er nu gependeld moest worden met de 9-persoons TBO-bus om de lopers telkens op tijd bij de wisselpunten van het parcours te hebben. Het kostte extra inspanning en betekende minder rusttijd, maar dat hadden alle teamleden er graag voor over om de nonstoploop te voltooien. De Texelrunners, die voor de negende keer meededen aan de Roparun, bestonden uit een ploeg van 23 Texelaars van wie acht lopers en de rest begeleiding op de fiets, in de volgauto op het parcours of in het basiskamp. Dat basiskamp bevond zich op een bijzondere plek op een afgelegen landweggetje, waar het team noodgedwongen was belandt omdat er in eerste instantie op een plek was geparkeerd op het parcours waar dat niet was toegestaan.

De acht lopers waren verdeeld over twee teams, waarvan er één telkens in actie en één aan het rusten was. Tijdens het lopen werd er om de kilometer gewisseld van loper, zodat de snelheid erin werd gehouden. Als gevolg van de coronacrisis werd de Roparun dit jaar niet van Parijs of Bremen naar Rotterdam gehouden, maar binnen de landsgrenzen zodat er geen grenzen gepasseerd hoefden te worden.

Volgens debuterend teamcaptain Maikel van der Gracht ging alles verder goed, maar werd er wel een beroep gedaan op het bioritme omdat het nu in het najaar veel sneller donker was dan tijdens Pinksteren, wanneer de Roparun normaliter wordt gehouden. De groep ging zaterdagmiddag van start in Landgraaf en liep daarna met de klok mee een route die door Limburg en Zuidoost-Brabant tot iets boven Eindhoven leidde en daarna weer terugging naar Landgraaf waar iets meer dan een etmaal later de finish was. Het ging bij de loop niet om een eindtijd, wel moest de teams van tevoren aangeven hoeveel kilometer per uur ze gemiddeld zouden lopen zodat alle teams redelijk tegelijkertijd zouden finishen. De Texelrunners hadden vooraf een gemiddelde van 12.1 km per uur opgegeven en dat was tot op de tiende kilometer exact de goede inschatting. Team twee kwam volgens prognose om 15:42 uur over de finish, waarna ze snel naar het basiskamp reden om nog dezelfde avond thuis te kunnen zijn. Uiteindelijk werd dat zelfs nog de boot van 20.30 uur. 

Met de kapotte touringcar kwam het uiteindelijk ook nog goed. Klaas Pieter Zuidewind, die op Texel was achtergebleven, regelde twee mannen die zondagmiddag ter plaatse in Limburg met een vervangende stuurpomp aan kwamen zetten waarna de touringcar weer bestuurbaar was, zodat die gelukkig alsnog mee terug kon naar Texel.

Een paar deelnemers schreven ook een persoonlijk verslag:

Teamcaptain Maikel van der Gracht doet verslag van de Roparun zoals hij die heeft beleefd.

 

De heenreis naar Landgraaf liep voorspoedig. Nog even een klein praatje vooraf met als laatste: “pas op elkaar, geniet van alle doorkomsten en denk af en toe ook nog eens aan het doel waarvoor we het doen!”. Aftellen voor de start en daar gaan ze! Vanaf het startterrein gingen we met de bus door smalle straatjes op weg naar ons eerste wisselpunt. Achteraf bleek dat we hier niet mochten staan en werden we weggestuurd door de wedstrijdleiding. Bij het parkeren op de nieuwe locatie ging helaas de stuurbekrachtigingspomp kapot waardoor de bus zo goed als onbestuurbaar was. Na kort onderzoek was de conclusie; de bus is stuk en gaat voorlopig nergens meer heen! Hoe nu verder!?

Doordat we een 9-persoons TBO-bus bij ons hebben is het mogelijk om het complete team (8 personen) te kunnen wisselen. Het lijkt mogelijk maar dat betekent wel extra reistijd tussen de wisselpunten, wat dus ten koste gaat van de slaap. Als het andere team arriveert wordt de situatie besproken en unaniem wordt gestemd om door te gaan! Die nacht stond er erg veel wind (windkracht 6-7) waardoor er weinig geslapen werd want met een klein gezelschap moesten we de tent vasthouden. Ik krijg een berichtje van thuis om te vragen hoe het gaat, kort vertel ik de situatie en krijg ik de volgende vraag terug: “al stress ervaren?”. Haha nee hoor, stress ervaar ik niet zo snel! Met elkaar bedenken we altijd een oplossing!

 

Er schijnen de volgende dag twee monteurs onderweg te zijn met een stuurpomp, maar wanneer deze komen weten we niet. Dit maakt het wel spannend aangezien iedereen zondagavond weer op Texel moet zijn.

Aan het einde van de middag komt ons team over de finish in Landgraaf en gaan we richting de bus (die inmiddels gelukkig gemaakt is) en de rest van het team. Aangekomen bij ons basiskamp nog even snel een foto en dan in de auto’s richting Texel. Bij het oprijden van de boot zien we dat er nog een paar trouwe fans ons zijn komen ophalen, erg leuk!

Alles bij elkaar een Roparun die je vooraf niet zo had kunnen verzinnen. Een knappe prestatie van het gehele team om in herfstachtige omstandigheden en een kapotte bus, deze editie samen te volbrengen!

 

Maikel van der Gracht.

 

Verslag Roparun 2021, opgetekent door Jacqueline van der Ploeg - verzorgster

 

Na een rustige busreis aangekomen in Landgraaf, we waren lekker op tijd en wat leuk om nog diverse teams op het terrein te zien. Als eerste legitimeren en QR code check, en ja hoor we kwamen er allemaal doorheen, met een kleine hindernis van 1 teamlid. Daarna direct alles klaarzetten en de eerste massages konden van start. Samen met Michelle namen wij onze topatleten onder onze hoede. Gewillig maakten ze hier gebruik van Het eerste team kon van start, wat een geweldig moment was dit weer, zo bijzonder om te mogen zien. Tijdens het teruglopen naar de bus konden we Peerke en de fietsers nog even aanmoedigen. Alles snel weer de bus in en wij konden ook vertrekken. We kwamen al snel in Elsloo, prachtige smalle straatjes (waar we achteraf niet door mochten). Diep respect voor onze chauffeur, door deze krappe straatjes met afdalingen. Ik zat met kromme tenen, maar wat een stuurkunsten. Helaas had hij er later niets meer aan want er viel niet meer te sturen met deze bus. Dus noodgedwongen bleven we daarom op één plek, een afgelegen weggetje. Voor ons, die rondom de bus bleven, wel wat saaier. Nu konden we helaas niet aanmoedigen en wat zien. Gelukkig maakten de lopers graag gebruik van de massages, ze sprongen regelmatig direct op de tafel bij terugkomst. "Alles deed zeer, mijn benen alles, ik wil achterzijde en voorzijde, mijn benen zijn zo zwaar", was wat wij regelmatig hoorden. Maar ook een teamgenoot met de opmerking: "hij/zij heeft nergens last van hoor, zat zich gewoon te verheugen op de massage". Er werd heerlijk geplaagd de sfeer was goed! De lopers waren in goede conditie, eten, masseren en hup slapen, dat was hun ritme. Voor ons, de achterblijvers, de catering, een chauffeur, teamcaptain en de masseurs was het zo nu en dan wel spannend. Harde wind bleef ons plagen, de dames van de catering stonden regelmatig onze tent vast te houden, maar met elkaar kwam het goed.

Voor mij liever niet meer zo’n editie in het najaar, maar weer lekker rond Pinksteren. Iets meer licht en wat meer kans op lekker weer zou toch fijner zijn. Maar ik kijk tevreden terug op deze Roparun, een fijne groep mensen, een goede sfeer met veel respect voor elkaar! Daar mogen we trots op zijn!

 

Sportieve groet Jacqueline van der Ploeg.

 

Beleving Roparun 2021 Frits van der Gracht- chauffeur begeleidingsbusje

 

Roparun 2021 is voor mij een speciale editie geworden, normaal is de run altijd in het voorjaar tijdens het Pinksterweekend met over het algemeen mooi weer en een relatief korte (donkere)nacht.

Nu was er i.v.m. Covid 19 in 2020 helemaal geen Roparun, maar gelukkig toch nog in het najaar 2021 een aangepaste run. Maar natuurlijk met minder mooi weer en een langere nacht.

Sinds 2012 doe ik mee als loper maar door een blessure was dat dit jaar helaas niet mogelijk. Toch wat onverwacht kon ik gelukkig mee als chauffeur op een begeleidend busje welke de lopers tijdens de etappe vervoerd waarbij er per km steeds een lopers wissel plaatsvindt. Een etappe heeft meestal een lengte van 50-60 km dus je bent gauw een uur of 4-5 onderweg en dat zijn dus best wel veel wissels. Het busje mag niet zo maar in de berm geparkeerd worden maar alleen op een veilige plek, dus dat is soms best wel lastig.

Ook moeten we zelf de route vinden via GPS waarvan de software wordt aangeleverd door de organisatie, maar ook dat kan soms lastig zijn. Daarvoor zat in ons team Gaime Vlaming naast me in de bus die dat perfect beheerste.

Ons team (we hebben er twee) ging als eerste van start vanaf het Pinkpop-terrein in Landgraaf en ik moet zeggen dat ik het daar best lastig had omdat ik niet als loper mee kon.

Maar ondanks alles wat we onderweg hebben meegemaakt denk ik dat we een mooie Roparun hebben volbracht, veel plezier gehad en petje af voor de begeleidende fietsers en de lopers die toch regelmatig te maken kregen met harde wind en regen. We hebben met z’n allen weer een mooie prestatie neergezet voor het goede doel, een leuk bedrag kunnen doneren en daar mogen we best trots op zijn.

Op naar 2022 en hopen op een normale Roparun en dan waarschijnlijk voor ons vanaf Bremen (of toch Parijs? red.) naar Rotterdam.

Met vriendelijke groet, Frits van der Gracht

 

 

Onderstaande foto's werden onderweg gemakt door verschillende groepsleden en gedeeld in de appgroep.
Ze geven een mooi beeld van wat we onderweg allemaal meemaken tijdens een Roarun.

 

Veel kijkplezier!

 

 

 

.